سکوووووووووووت

به چه زبونی بگم؟
بگم که ببخشی؟
به چه زبونی که گاهی سخن ناقص ترینه و زبون لال ترین
چطوری سکوتمو فریاد کنم؟
سکوتی که تا عمق ذهنم ادامه داره؟
سکوتی که پیچک وار از در و دیوار دلم بالا میره
چطوری بهت بگم که خسته ام؟ خسته ام از این زندگی پر از دروغ پر از ریا
خسته ام از تکرار و تکرار و تکرار
خسته ام از ادامه دادن راهی که بازگشتی نداره
خسته ام از ادامه دادن راهی که به دو راهی ختم میشه و راه منو از تو جدا می کنه
خسته ام از تابلوی ورود ممنوع خسته ام از تابلوی دور زدن ممنوع
خسته ام از این قوانین دست و پاگیر
خسته ام از انسان بودن و مطابق انسانیت رفتار کردن
خسته ام از این قلبی که هنوز طلبکارانه سهمشو از زندگی طلب میکنه
سهمی از زندگی که مال من نیست مال ما نیست
متنفرم از این ذره های حیات که با جون و دل بهش چسبیدم
متنفرم از صدای نفسهام از این اسناد زنده بودن
متنفرم از سکوتی که پشت این نفسها آزارت میده
متنفرم از این سرمای کشنده که در رگهام جاریه
متنفرم از ...
بودنم
و از
نبودنت